colors

این روزها فقط شکل نگاهم. به آدم‌ها و بازی‌هاشان نگاه می‌کنم. به خواب‌های جورواجوری که زندگی برایم می‌بیند نگاه می‌کنم. به خاطراتم که ذره ذره پاک می‌شوند، نگاه می‌کنم. نگاه می‌کنم و نمی‌دانم کی از خواب بلند می‌شوم. نه از خواب بلند شدن فعل مناسبی برای این متن نیست آدم در خواب نگاه نمی‌کند. و روزهای من شکل خواب نیست. در خواب امید بیداری هست...